ภัทรกร สิงห์ทอง ศิลปะที่นำทางออกไปไกลลับและกลับเข้ามาใกล้เพียงจิตใจ
- People of Lamphun
- Feb 25
- 1 min read

ภัทรกร สิงห์ทอง ศิลปินหนุ่มที่หันอยู่กับความสงบและถ่ายทอดงานจากสภาวะจิตใจ”
เด็กหนุ่มแดนอีสานที่มีความทะเยอะทะยานในการพัฒนางานศิลปะของตัวเอง ตัดสินใจจากบ้านเกิดเข้ามาเรียนคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่ที่เขาเชื่อว่าศิลปะที่ร่วมสมัยและสภาพแวดล้อมที่กระตุ้นให้เขาสร้างสรรค์ผลงานที่ยอดเยี่ยมออกมาได้ เขาเป็นหนึ่งในนักศึกษาไม่กี่คน ที่มีงานแสดงศิลปะตั้งแต่ยังไม่จบการศึกษา การทุ่มเทต่องานและการเรียนของเขาไม่เคยมอดดับ งานเขียน Drawing เสมือนจริงของเขา นำพาเขาเข้าไปสู่วงการแกลลอรี่และนักสะสมภาพอย่างเป็นทางการในเวลาไม่นาน
การแสดงภาพครั้งสำคัญของภัทรกรเกิดขึ้น ในช่วงปี 2554 ผลงานของเขาถูกขายและจับจองจากนักสะสมจนหมด เขายินดีที่ได้เห็นผลงานของเขาเป็นที่ชื่นชอบอย่างคาดไม่ถึง ใช่ ! เขาควรจะดีใจและผลิตผลงานต่อ แต่ จิตใต้สำนึกบางอย่างของเขากลับคัดง้างกับความสำเร็จก้าวใหญ่ของเขา ตัวตนของเขายังอยู่หรือไม่ ? อะไรคือความพอดีของคำว่าความสำเร็จในฐานะศิลปิน เงิน ? ความสุข ? ด้วยคำถามที่ยังไขไม่ออก เขาจึงตัดสินใจหยุดแสดงผลงานไปนานกว่า 7 ปี
จังหวะชีวิตในช่วงนั้นดึงดูดภัทรกรให้ย้ายมาพำนักในจังหวัดลำพูนด้วยเหตุที่อยากติดตามคนรักที่เป็นคนเมืองลำพูน และตัดสินใจเริ่มทำงานในเมืองนี้ เป็นเวลาช่วงหนึ่งที่เขาได้เรียนรู้อะไรบางอย่างที่ใกล้ตัวเขามากที่สุด
“ช่วง 10 ปีแรก ผมวาดภาพจาการเรียนรู้แสงและเงากับความอารมณ์ที่อยู่ในภาพ แต่ 10 ปีต่อจากนั้น ผมเรียนรู้ที่จะวาดภาพจากสภาวะจิตใจ การถ่ายทอดอารมณ์ ความรู้สึก และการตั้งคำถามกับชีวิต จนถึง 2 ปีก่อนถึงปัจจุบัน ผมวาดภาพเพื่อทำความเข้าใจโลก อยู่ร่วมกับโลกและชีวิตอย่างมีความสุข อยู่กับปัจจุบันด้วยความเข้าใจ”
ผมยินดีที่ผมจัดแสดงภาพที่ลำพูน อย่างน้อยผมได้ตอบแทนลำพูน คนลำพูน ที่ให้โอกาสผมได้เรียนรู้ ได้ตอบแทนสิ่งที่เราเรียนรู้จากครูบาอาจารย์ ตอบแทนให้กับพื้นที่ ผมขอบคุณที่เราทุกคนมาร่วมกันใช้ศิลปะกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงของเมือง
ศิลปะได้นำพาเขาไปสู่อนาคตที่เขาคาดไม่ถึงและก็ดึงเขากลับมาสู่สิ่งใกล้ตัวที่น้อยคนนักที่จะเข้าใจ คำถามของเขายังคงมีอยู่ แต่บางครั้งเขาแค่ปล่อยมันเป็นอิสระอยู่ในหัวและมีความสุขกับการไขปริศนานี้อย่างช้าๆ
เรื่องโดย หมึกจีน สุโภไควนิช
ภาพโดย ปณวัฒน์ เมืองมูล
คอนเทนต์โดย #LongLamphun
Comments